Afganistan: Lekarze bez Granic potępiają wymazywanie kobiet z życia publicznego
Po miesiącach restrykcji nakładanych na kobiety w Afganistanie, w tym ograniczeń nakładanych na ich udział w życiu codziennym i dostęp do edukacji, a ostatnio prawo do pracy w organizacjach pozarządowych, Lekarze bez Granic zdecydowanie potępiają wymazywanie przez Emirat Islamski kobiet z życia społecznego w Afganistanie.
Kabul, 29 grudnia 2022 rok
– Ponad 51 procent naszego personelu medycznego to kobiety. Mówimy o prawie 900 lekarkach, pielęgniarkach i innych specjalistkach, które każdego dnia starają się zapewnić tysiącom Afgańczyków najlepszą możliwą opiekę. Działania Lekarzy bez Granic nie mogłyby bez nich istnieć. Ta najnowsza dyrektywa jest kolejnym krokiem w systematycznym wysiłku mającym na celu usunięcie kobiet z domeny publicznej, co jest działaniem ze szkodą dla wszystkich – najnowszy zakaz komentuje Filipe Ribeiro, przedstawiciel krajowy Lekarzy bez Granic w Afganistanie.
W kraju, w którym większość mieszkańców jest zależna od pomocy humanitarnej i zmaga się z głębokim ubóstwem, pogłębianym przez gwałtownie rosnące bezrobocie, kobiety odgrywają kluczową rolę w dostarczaniu pomocy humanitarnej i usług zdrowotnych. Żadna organizacja, niezależnie od tego, czy jest duża, czy mała, nie może dostarczyć pomocy społecznościom w potrzebie bez udziału kobiet.
Konsekwencje tego dekretu najsilniej uderzą w grupy najbardziej wrażliwe, takie jak pacjentki i dzieci, dla których wizyta u lekarza stanie się jeszcze trudniejsza, jeśli nie niemożliwa. Na razie wszystkie działania Lekarzy bez Granic zostały utrzymane, ponieważ nasze koleżanki nadal pracują bez przeszkód w placówkach ochrony zdrowia zarządzanych przez Lekarzy bez Granic i Ministerstwo Zdrowia. To nie może się zmienić. Zakazanie kobietom pracy uniemożliwiłoby im dostęp do opieki zdrowotnej. – Ponad 90 procent naszego personelu medycznego w szpitalu położniczym w Choście to kobiety. Pomagają one przy porodach 1800 dzieci każdego miesiąca. Jeśli ta polityka zostanie w pełni wdrożona, więcej matek stanie przed dodatkowymi, być może niemożliwymi do pokonania, barierami w dostępie do opieki okołoporodowej. Nie będą miały dokąd pójść – mówi Ribeiro.
Po zamknięciu szkół średnich w marcu 2022 roku, Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego zakazało wstępu kobiet na prywatne i publiczne uniwersytety. To niewątpliwie pogorszy sytuację w dalszej perspektywie. – System opieki zdrowotnej w Afganistanie zmaga się z zaspokojeniem podstawowych potrzeb ludzi. Jeśli pacjenci nie mogą uzyskać leczenia dzisiaj, co stanie się w przyszłości, gdy połowa potencjalnych studentów medycyny nie będzie mogła studiować? – pyta Ribeiro. – W Choście już teraz wyzwaniem jest dla nas obsadzenie wszystkich niezbędnych stanowisk, w tym ginekolożek, których w całym regionie jest wyjątkowo mało. Potrzebujemy więcej lekarek, a nie mniej.
Wykluczanie kobiet w ten sposób jest sprzeczne z każdą zasadą humanitaryzmu i etyki medycznej, pod którą podpisują się pracownicy ochrony zdrowia. – Jeśli kobietom uniemożliwi się pracę w placówkach zdrowotnych i jeśli kobiety będą mogły być leczone tylko przez kobiety, to dostęp do opieki zdrowotnej będzie dla nich praktycznie niemożliwy. W rezultacie żaden podmiot opieki zdrowotnej, w tym Lekarze bez Granic, nie będzie w stanie zapewniać opieki medycznej w Afganistanie – podsumowuje Ribeiro.
Aby podstawowe usługi były dostępne dla wszystkich płci, muszą być świadczone przez wszystkie płcie. Dlatego Lekarze bez Granic w Afganistanie kontynuują leczenie wszystkich potrzebujących opieki medycznej, utrzymując nasze obecne zespoły w niezmienionym kształcie.
Lekarze bez Granic w Afganistanie prowadzą działania w siedmiu lokalizacjach – w Helmandzie, Kunduzie, Heracie, Choście, Kabulu, Kandaharze i Bamiyanie. Nasze zespoły w Afganistanie składają się z ponad 1700 pracowników medycznych, z czego 894 to kobiety, a 835 to mężczyźni. W 2022 roku zespoły Lekarzy bez Granic zapewniły ponad 250 tysięcy konsultacji medycznych, 42 tysięcy przyjęć w szpitalu i 71 tysięcy przyjęć w izbie przyjęć, przeprowadziły 11 tysięcy zabiegów chirurgicznych i asystowały przy 35 tysiącach porodów. W ambulatoryjnych ośrodkach żywienia terapeutycznego przyjęliśmy 5 000 dzieci, w stacjonarnych ośrodkach żywienia terapeutycznego przyjęliśmy 7 000 dzieci, leczyliśmy 9 500 chorych na odrę, udzieliliśmy 22 000 konsultacji w sprawie gruźlicy, rozpoczęliśmy leczenie 2 000 chorych na gruźlicę i zapisaliśmy na leczenie 80 chorych na gruźlicę lekooporną.